"Στην αγάπη θέλουμε να παίξουμε με το πρόσωπο του αγαπημένου σαν να είναι θείο παιχνίδι.Να μπούμε στο βλέμμα του,στην ανάσα του,να αφομοιωθούμε απ'τον ήχο της φωνής του.Στο πρόσωπο συνεχή ροή έχουν τα άυλα,βλέμμα,φωνή και ανάσα.Δεν διανοούμαστε να προσεγγίσουμε τις ασυνεχείς,περίπου στάσιμες ροές της μύτης,των αυτιών και των οφθαλμών."
"Το ελάττωμα αγαπάμε και οι παραλλαγές του είναι άπειρες,όσες και της ομορφιάς.Το ελάττωμα,καλύτερα,που μπολιάζει την ομορφιά,την γονιμοποιεί.
Η απόσταση δε απ'την ασχήμια και την απώθηση είναι πολλές φορές μια τρίχα.Αλλά αυτή η ελαχίστη απόσταση που απομακρύνει κάποιον ελκύει έναν άλλον.Αυτό συνιστά μια απέραντη ελευθερία και η προσδοκία της εκπλήξεως από έναν νέον συνδυασμό είναι πάντοτε παρούσα.Ένα βλέμμα είναι έτοιμο να γοητευθεί απ'αυτόν τον συνδυασμό."
"...η έλξη ανθίζει ή μαραίνεται εκεί που δεν το περιμένεις.Κατά κανόνα ό,τι δεν επιτρέπει η κοινή ηθική,η κοινή λογική και το κοινό γούστο προάγει τον ερωτισμό.Αν μάλιστα δεν υπάρχει εξιδανικευτική αγάπη ή πρόθεση δημιουργίας οικογένειας ή άλλος σκοπός κοινωνικής τάξεως,τότε η φυσικότητα γίνεται ορμητική.Βέβαια όταν συνυπάρχουν αγάπη και ορμή είναι σαν να τελείται η ένωση στα ουράνια."
"Αλλά τελικά την βαρύνουσα θέση στις σμίξεις των ανθρώπων έχει το προσωπικό ύφος,αυτή η διακλάδωση της ψυχής στο σώμα,και κυρίως στο πρόσωπο.
Είναι δε αξιοσημείωτο ότι πολλές φορές χρωματισμοί του ύφους όπως η μοχθηρότητα,η λαγνεία,η σκαιότης,η βλοσυρότητα γεννούν την επιθυμία.Ίσως γιατί τονίζουν το πολεμικό και αρπαχτικό μέρος του έρωτα.
Η γυναίκα ακολουθεί τον άντρα στο δρόμο της λαγνείας αλλά η μεγάλη ανταμοιβή που περιμένει -πιο μεγάλη κι απ'τους εντονότερους ερωτικούς σπασμούς- είναι η θαλπωρή της αγκαλιάς.Και είναι πρόθυμες να πιστέψουν όχι λόγια αλλά και βλέμματα και υπαινιγμούς.Προκειμένου για την αγάπη η γυναίκα ξεγελιέται με ένα πρασόφυλλο καθώς λένε.Παιδεύονται πολύ απ'την φύση,απ'την παιδική τους ακόμα ηλικία και ίσως για τούτο αναζητούν την παρηγορητική αγκαλιά.Και ενώ ο άντρας εξαντλεί τα ανάποδα,τα ανατρεπτικά στην ερωτική κλίνη,οι γυναίκες γι'αυτή την αγκαλιά είναι έτοιμες σε αντίθεση μ'αυτόν,να θυσιάσουν τα πάντα.
Και οι άντρες βαθύτερα την αγκαλιά αναζητούν,ένα φιλί στο μάγουλο,το συμπληρωματικό ταίρι τους αλλά τους παιδεύει η λαγνεία,το ανικανοποίητο.Παιδεύονται πιο πολύ απ'τις γυναίκες μέχρι να κατασταλάξουν΄ αν κατασταλάξουν.Ίσως γιατί δεν συνάρτησαν την ηδονή με τον πόνο όπως εκείνες.Και η λαγνεία βέβαια δεν μπορεί να επικεντρωθεί σ'ένα σώμα,τουλάχιστον όχι τόσο όσο η αγάπη.Αλλά και γιατί να επικεντρωθεί;Γίνονται αυτά τα πράγματα αναγκαστικά;Και γιατί η αγάπη είναι προτιμότερη απ'την λαγνεία;Μήπως η λαγνεία στο τέλος τέλος δεν είναι εμπράγματη αποδεδειγμένη αγάπη;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου