Υπάρχουν άνθρωποι...

Υπάρχουν άνθρωποι λιμάνια...Πάντα εκεί, πάντα πρόθυμοι να σε ζεστάνουν με την ματιά τους , τα λόγια τους, την αγκαλιά τους...Όσο κι αν έλειψες, όπου κι αν χανόσουν...

Υπάρχουν άνθρωποι θηρία....Που περιπλανώνται μέσα στις ζούγκλες του μυαλού και της ματαιοδοξίας τους, που είναι έτοιμοι να κατασπαράξουν οτιδήποτε εμποδίζει τα σχέδια και τις ακόρεστες επιθυμίες τους, να αρπάξουν και να λιποτακτήσουν από οτιδήποτε όμορφο κι αληθινό κάνεις το λάθος να τους χαρίσεις...

Υπάρχουν άνθρωποι ποτάμια αθόρυβα....Μπαίνουν στην ζωή σου σιγανά, μυστικά, απρόσμενα με κίνητρα οχυρωμένα από τις κεραίες της ψυχής σου,που ζωγραφίζουν ανεξίτηλα τους πόθους στην καρδιά σου μα όταν βρουν τον στόχο τους, σε μαχαιρώνουν πισώπλατα και βγαίνουν από την ζωή σου και πάλι αθόρυβα...

Υπάρχουν άνθρωποι απρόβλεπτοι,

χείμαρροι

, γεμάτοι ορμή, πάντα έτοιμοι να σου προσφέρουν ένταση, χαρά, υποσχέσεις που δεν θα μπορέσουν ίσως να τηρήσουν , όχι γιατί φταίνε αυτοί αλλά η έμφυτη ανάγκη τους να ζουν μόνο για την στιγμή, να ρουφάνε ότι μπορούν να προλάβουν και να φεύγουν αναζητώντας και πάλι τέτοιες στιγμές...

Υπάρχουν άνθρωποι μοναχικοί , σιωπηλοί, σαν

νύχτες χειμωνιάτικες

...χωρίς φεγγάρι, χωρίς ζεστασιά, χωρίς αγωνίες, άχρωμοι, κλεισμένοι και θωρακισμένοι στην έρημο που τους ανήκει και που λατρεύουν...

Υπάρχουν άνθρωποι ''

φευγάτοι

''...Ονειροπόλοι, με καρδιά και νου γεμάτο χρώματα και ελπίδες, για πάντα δεμένοι με ένα αύριο φωτεινό που αν και ποτέ δεν έρχεται, πάντα ελπίζουν ότι θα έρθει....Μέχρι να φύγει εντελώς το σήμερα...

Υπάρχουν και άνθρωποι

ερωτικοί

, παθιασμένοι, δυνατοί και ευάλωτοι ταυτόχρονα, ελεύθεροι αλλά και παραδομένοι...Χωρίς έρωτα σκοτεινιάζουν, χάνονται αργοπεθαίνουν στην ανία και την μοναξιά που οι ίδιοι επιλέγουν για να κλείσουν τις πληγές τους που με το επόμενο χτυποκάρδι ανοίγουν και πάλι...

Υπάρχουν και ΑΝΘΡΩΠΟΙ

άγγελοι

....Κάπου μακριά από το πλήθος και τα τετριμμένα, ταπεινοί αλλά και φωτεινοί ταυτόχρονα, άγνωστοι και γνώριμοι πολλές φορές, που θυσιάζουν σώμα και εγωισμό, αφιερωμένοι στην αναζήτηση του ανυπέρβλητου, του ανώτερου, του Θείου έρωτα...

Όλοι είναι γύρω μας, όλοι χτυπάνε κάποια στιγμή την πόρτα της ψυχής μας, όλοι κάτι δίνουν και κάτι παίρνουν, κάτι μας μαθαίνουν και κάτι τους μαθαίνουμε...Αλλά το πιο σημαντικό ... ΟΛΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ! Και εμφανίζονται σαν σκιές κρυμμένες σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, όταν εμείς το επιτρέψουμε, η όταν οι άλλοι τις συναντήσουν μέσα στα μάτια μας...Για να πιστέψουν σ' αυτά που θέλουν να υπάρχουν, για να ζητήσουν εκείνα που πάντα υπήρχαν αλλά αγνόησαν...Γιατί απλά είναι άνθρωποι...

 Δεν φοβάμαι...

Δεν φοβάμαι την απουσία σου πια... ...αυτή η παρουσία σου είναι που με τρομάζει, που μου θυμίζει πόσο ανάγκη την έχω... Δεν φοβάμαι τις νύχτες που δεν είσαι εδώ... αυτό έγινε κιόλας συνήθεια... ...οι νύχτες που περάσαμε μαζί με στοιχειώνουν, που μου θύμισαν πως ανάμεσα στα χρώματα υπάρχει και το Κόκκινο της Φωτιάς... Ούτε και τις λέξεις μου φοβάμαι και τις αφήνω ελεύθερες να 'ρθουν να σε συναντήσουν... ...απ' τις σιωπές μου τρέχω να ξεφύγω που κάθε βράδυ πριν κλείσω τα μάτια μου, ουρλιάζουν τις μεγαλύτερες αλήθειες... Να σου πω κι αυτό: Δεν φοβάμαι καθόλου πια αν θα φύγεις και δεν ξαναφανείς ποτέ... Εμένα φοβάμαι...που μένω εδώ...μα δεν ανήκω
                                                                                                  ~Έλενα Σίμογλου 

Εσύ εσύ, όλα εσύ.

Η αγάπη και η ζεστασιά, εσύ.

Τις κρύες νύχτες του χειμώνα, εσύ.

Η αγκαλιά και το φιλί που καίει, εσύ.

Η ελευθερία, εσύ.

Όλα εσύ μα και τίποτα συνάμα.

Ο παράδεισος και η κόλαση μαζί.

Ο πόνος και η μοναξιά, πάλι εσύ.

Ο θυμός, η απουσία, το δάκρυ, πάλι εσύ.

Το ψύχος στην καρδιά μου, εσύ.

Ο πάγος της ψυχής μου, εσύ.

Το αντίο και το γεια, εσύ.

Ο ήλιος, ο ουρανός, όλα τα φωτεινά σώματα, εσύ.

Εσύ, η ανάσα, εσύ η πνοή.

Και εγώ, πάλι εσύ.

Μα δεν κατάλαβες ζωή μου, πως για εσένα ανασαίνω.

Για εσένα κοιμάμαι και ξυπνώ.

Για εσένα τραγουδάω, για εσένα κλαίω, για εσένα φωνάζω.

Για εσένα ελπίζω…

Εσένα περιμένω..

Εσένα αγαπάω..

Εσένα φθονώ. Γιατί εγώ, είμαι εσύ, μα εσύ, είσαι μονάχα εσύ..

Αχ, εσύ όλα και τίποτα εγώ.

Αχ, σ’αγαπώ..