Έχει πέσει ο ήλιος κι εσύ έχεις μια ελαφριά γλυκιά ζάλη. Το αλκοόλ σε χαλάρωσε και πάλι και σου δημιούργησε αυτόν τον λυσσασμένο ερωτισμό. Έχεις ξαπλώσει και τον αφήνεις να σε χαϊδέψει και να σε φιλήσει παντού. Ναι γίνεσαι δικιά του και πάλι, γίνεται δικός σου. Και ξεκινά η πάλη και η ένωση των σωμάτων σας. Βαριές ανάσες, γρήγορες κινήσεις και εναλλαγές σαν πρωτόγονοι χορευτές, στο μυαλό σου περνούν διάφορες σκέψεις: πόσο τον θες, πόσο σε φτιάχνει, μια σκηνή απ'τη τσόντα που έβλεπες προχθές ξεπηδά κι αυτή και την παραλληλίζεις με τη σκηνή στην οποία βρίσκεσαι εσύ εκείνη την ώρα, φωνάζεις, φωνάζει, απότομη χαλάρωση, οι κινήσεις τώρα γίνονται πιο αργές και το συναίσθημα πλημμυρίζει το θολό απ'το ποτό μυαλό σου. Γλυκόλογα και χάδια και υποσχέσεις και δηλώσεις. Τώρα απλά θες να αράξεις μαζί του ολόγυμνη και να ακουμπήσεις το κεφάλι με τα μπερδεμένα σου μαλλιά στο ιδρωμένο δέρμα του. Στην ατμόσφαιρα μυρίζει λίγο άρωμα μπλεγμένο κι απ'τους δυο σας, μαζί με τις εκκρίσεις των κορμιών σας.Τώρα πεινάς, τώρα τον θες κι άλλο κι αυτός έχει γίνει γλυκός σα παιδί που κουράστηκε απ'το παιχνίδι του και θέλει να τον περιποιηθείς. Κι εσύ θες να σε περιποιηθεί. Και οι δυο θέλετε να ξαπλώσετε μαζί και να κοιμηθείτε για χρόνια αγκαλιασμένοι. Το παράθυρο είναι ανοιχτό και το αεράκι ανατρίχιασε τα γυμνά σας σώματα. Σας έχωσε μέσα στα σκεπάσματα και σας έφερε κι άλλο πιο κοντά. Τώρα είστε πιο αληθινοί από ποτέ. Σχολιάζετε το πόσο κλισέ και μελό μπορεί να φαίνεστε. Γελάτε. Μπορεί και να είσαστε αλλά μόνο μετά από χρόνια όταν θα χαθείτε θα το εκτιμήσετε. Σκοτάδι στο δωμάτιο και τα μικρά χρωματιστά φωτάκια που στολίζουν μια μεριά του τοίχου προσδίδουν εορταστική ατμόσφαιρα στο μικρό φοιτητικό σας δωμάτιο με τα ρούχα πεταμένα στο πάτωμα, κανα δυο ξεχασμένα πιάτα πάνω στο έπιπλο και τα παλιά posters να κρέμονται στους ξεπλυμένους τοίχους. Ησυχάσατε κι εσείς όπως η νύχτα και σας κοίμισε η μακρινή βαβούρα των αμαξιών. Κάτι αληθινό συνέβη εκείνη τη νύχτα. Ναι. Όποιος δεν έχει κάνει σεξ από έρωτα δεν έχει νιώσει τίποτα απ'τα δύο. Πηγή: www.lifo.gr
Άκουσε με... Ξέρεις τι πιστεύω για τους ανθρώπους; Ότι είναι τα πιο παράξενα και περίεργα όντα. Εγωιστές και ψωροπερήφανοι. Μας σέρνουν από τη μύτη τα πάθη. Έχουμε αδυναμίες. Τα τρωτά μας. Όλοι είμαστε εγωιστές. Με τον τρόπο μας. Με τις πράξεις μας. Με τα λόγια μας. Μερικές φορές επιλέγουμε να γίνουμε εγωιστές για να προστατευτούμε. Φοράμε ένα προσωπείο και παίζουμε ένα ρόλο. Υποκρινόμαστε. Κανένας δεν χειροκροτεί. Σκάβουμε ένα λάκκο στη ψυχή μας και κρύβουμε πανικόβλητοι ότι αισθανόμαστε. Η ψυχή είναι μια ξεχωριστή οντότητα. Δεν θα σε ρωτήσει. Σε ανύποπτο χρόνο θα ξεχειλίσει, θα σε πνίξει, θα σε πετάξει στα Τάρταρα. Χαμηλά, πολύ χαμηλά και σκοτεινά. Μπορείς να σκοτώσεις ότι αγαπάς; Ναι. Σκοτώνοντας τον ίδιο σου τον εαυτό. Όλα αυτά για να μη φανούμε αδύναμοι και ευάλωτοι στα μάτια κάποιων. Όλα αυτά για ένα γαμώτο. Για ένα εγωισμό. Προτιμάμε να φανούμε σκληροί, άκαρδοι, ανήθικοι, ξεδιάντροποι, χωρίς φραγμούς. Είναι που δεν μεγαλώσαμε ποτέ. Οι λόγοι πολλοί. Έτσι, συνεχίσαμε να φωνάζουμε τάισε με, φρόντισε με, αγκάλιασε με, αγάπησε με. Δεν τα ξεστομίζουμε. Εφευρίσκουμε τρόπους για να τα πούμε έμμεσα και πλαγίως. Πάντα πλαγίως. Πάντα συγκαλυμμένα. Μην προσπαθείς να με αλλάξεις. Αγάπησε με... Για αυτό που είμαι και τότε θα με δεις να μεταμορφώνομαι σε κάτι ομορφότερο. Μόνο η αγάπη μπορεί . Τίποτα άλλο. Διαφορετικά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σε μισήσω. Ναι θα σε μισήσω. Γιατί δεν θα θες εμένα. Θα θες κάποια άλλη. Και εγώ δεν είμαι αυτή η άλλη. Είμαι εγώ. Θυμώνω. Θυμώνω άσχημα και πολύ. Καλύπτω τον πόνο με θυμό. Τότε γίνομαι μια γυναίκα που δεν θες να ξέρεις. Ψάχνω το βλέμμα σου. Κοίταξε με...Δεν με κοιτάς και αυτό με εξοργίζει ακόμα πιο πολύ. Κοίταξε με. Όχι τα μάτια μου. Μέσα μου. Γιατί πρέπει να σου τα εξηγώ όλα; Λέξεις, λέξεις, ατελείωτες λέξεις. Δεν θέλω να πω άλλα. Αγκάλιασε με... Δεν τολμώ να σου το πω. Δε θέλω. Είναι που δεν μεγάλωσα. Έχω ρυτίδες. Έχω και μια παιδική αφέλεια. Δεν μου βγαίνει ποτέ σε καλό. Αλλά έτσι είναι ο αφελής. Θα συνεχίσει να πιστεύει σε ένα όνειρο. Σε μια χαζομάρα. Σε ένα ίσως. Σε ένα μπορεί. Σε κάτι τέλος πάντων. Κρύβω τη φωτογραφία στο συρτάρι. Παίρνω το τηλεκοντρόλ στο χέρι. Θα δω τηλεόραση και θα φάω πατατάκια.
Σοφία Δαλαμάγκα
