Μιλώντας σε μια φωτογραφία

Άκουσε με... Ξέρεις τι πιστεύω για τους ανθρώπους;  Ότι είναι τα πιο παράξενα και περίεργα όντα. Εγωιστές και ψωροπερήφανοι. Μας σέρνουν από τη μύτη τα πάθη. Έχουμε αδυναμίες. Τα τρωτά μας. Όλοι είμαστε εγωιστές. Με τον τρόπο μας. Με τις πράξεις μας. Με τα λόγια μας. Μερικές φορές επιλέγουμε να γίνουμε εγωιστές για να προστατευτούμε. Φοράμε ένα προσωπείο και παίζουμε ένα ρόλο. Υποκρινόμαστε.  Κανένας δεν χειροκροτεί. Σκάβουμε ένα λάκκο στη ψυχή μας και κρύβουμε πανικόβλητοι ότι αισθανόμαστε. Η ψυχή  είναι μια ξεχωριστή οντότητα. Δεν θα σε ρωτήσει. Σε ανύποπτο χρόνο θα ξεχειλίσει, θα σε πνίξει, θα σε πετάξει στα Τάρταρα. Χαμηλά, πολύ χαμηλά και σκοτεινά.  Μπορείς να σκοτώσεις ότι αγαπάς; Ναι. Σκοτώνοντας τον ίδιο σου τον εαυτό. Όλα αυτά για να μη φανούμε αδύναμοι και ευάλωτοι στα μάτια κάποιων. Όλα αυτά για ένα γαμώτο. Για ένα εγωισμό.  Προτιμάμε να φανούμε σκληροί, άκαρδοι, ανήθικοι, ξεδιάντροποι, χωρίς φραγμούς. Είναι που δεν μεγαλώσαμε ποτέ. Οι λόγοι πολλοί. Έτσι, συνεχίσαμε να φωνάζουμε τάισε με, φρόντισε με, αγκάλιασε με, αγάπησε με. Δεν τα ξεστομίζουμε. Εφευρίσκουμε τρόπους για να τα πούμε έμμεσα και πλαγίως. Πάντα πλαγίως. Πάντα συγκαλυμμένα. Μην προσπαθείς να με αλλάξεις.   Αγάπησε με... Για αυτό που είμαι και τότε θα με δεις να μεταμορφώνομαι σε κάτι ομορφότερο. Μόνο η αγάπη μπορεί . Τίποτα άλλο. Διαφορετικά το μόνο που θα καταφέρεις είναι να σε μισήσω. Ναι θα σε μισήσω. Γιατί δεν θα θες εμένα. Θα θες κάποια άλλη. Και εγώ δεν είμαι αυτή η άλλη. Είμαι εγώ. Θυμώνω. Θυμώνω άσχημα και πολύ. Καλύπτω τον πόνο με θυμό. Τότε γίνομαι μια γυναίκα που δεν θες να ξέρεις. Ψάχνω το βλέμμα σου.   Κοίταξε με...Δεν με κοιτάς και αυτό με εξοργίζει ακόμα πιο πολύ. Κοίταξε με. Όχι τα μάτια μου. Μέσα μου. Γιατί πρέπει να σου τα εξηγώ όλα; Λέξεις, λέξεις, ατελείωτες λέξεις. Δεν θέλω να πω άλλα.   Αγκάλιασε με... Δεν τολμώ να σου το πω. Δε θέλω. Είναι που δεν μεγάλωσα. Έχω ρυτίδες. Έχω και μια παιδική αφέλεια. Δεν μου βγαίνει ποτέ σε καλό. Αλλά έτσι είναι ο αφελής. Θα συνεχίσει να πιστεύει σε ένα όνειρο. Σε μια χαζομάρα. Σε ένα ίσως. Σε ένα μπορεί. Σε κάτι τέλος πάντων. Κρύβω τη φωτογραφία στο συρτάρι.  Παίρνω το τηλεκοντρόλ στο χέρι. Θα δω τηλεόραση και θα φάω πατατάκια. 
Σοφία Δαλαμάγκα