Ανάπτυξη Συναισθηματικής Νοημοσύνης

Για καλύτερα αποτελέσματα στη διαχείριση συναισθημάτων το άτομο πρέπει να προσπαθεί

• Να έχει αυτοέλεγχο
• Να παραμένει αισιόδοξο
• Να εκφράζει τα συναισθήματά του
• Να προσπαθεί να κατανοήσει τα συναισθήματα των άλλων
• Να αναπτύξει ικανότητα να κατανοεί τη γλώσσα του σώματος
• Να είναι ευέλικτο στον τρόπο που βλέπει τα γεγονότα
• Να ακολουθεί τα συναισθήματα και όχι να τα «διώχνει»

Στρατηγικές  για την ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης
1. Αυτογνωσία- αναγνώριση των συναισθημάτων

Το  άτομο πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει τα συναισθήματα που επηρεάζουν τις αντιδράσεις του. Τα συναισθήματα αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Επίσης  το άτομο θα πρέπει να είναι ικανό να αναγνωρίζει τα συναισθήματα των άλλων ανθρώπων, αναγνωρίζοντας τη γλώσσα του σώματος.
2. Επίγνωση σε καθημερινή βάση
Σε δεύτερο στάδιο αναπτύσσεται η ατομική επίγνωση των συναισθημάτων σε καθημερινή βάση. Τα άτομα παρατηρούν το πως τα συναισθήματα μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που το άτομο θα αντιδράσει σε νέες καταστάσεις ή με την αλλαγή των συναισθημάτων.  επίσης πρέπει να είναι ικανό να αξιολογεί την ένταση των συναισθημάτων.
3. Διαχωρισμός σκέψεων και συναισθημάτων
Το άτομο πρέπει να κατανοήσει ποια συναισθήματα μπορεί να επηρεάσουν τις σκέψεις του. Για παράδειγμα μπορεί να παρατηρήσει ότι όταν είναι θυμωμένος σκέφτεται πράγματα τα οποία είναι εκδικητικά για τους άλλους και όταν του περάσει ο θυμός κάνει τελείως διαφορετικές σκέψεις. Επίσης οι σκέψεις αυτές οδηγούν σε συγκεκριμένες συμπεριφορές. Για παράδειγμα ο θυμός που προαναφέραμε μπορεί να προκαλεί λόγια που το άτομο δεν εννοεί και δεν πιστεύει πραγματικά.
4. Προσδιορισμός της στρατηγικής για τη ρύθμιση των συναισθημάτων
Μπορούμε  να αναπτύξουμε μόνοι μας στρατηγικές για τη ρύθμιση συναισθημάτων. για παράδειγμα η μουσική είναι αποτελεσματική στην διαχείριση διαφόρων συναισθημάτων.
5. Καθορισμός στόχων για τη διαχείριση των συναισθημάτων
Μετά  την κατανόηση της συναισθηματικής κατάστασης το επόμενο βήμα είναι ο έλεγχος των συναισθημάτων με τον καθορισμό στόχων.  Για  παράδειγμα η αποφυγή των αρνητικών συμπεριφορών του θυμού μπορεί να αποτελέσει ένα τρόπο καθορισμού στόχων.
6. Η εφαρμογή θετικού αυτοδιαλόγου
Η ανάπτυξη του κατάλληλου αυτοδιαλόγου μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα με την καταγραφή των συναισθημάτων. Η αλλαγή των συναισθημάτων δεν μπορεί να γίνει αυτόματα άλλα άμεσα μπορούμε να αλλάξουμε τον αυτοδιάλογο μας.
7. Παίξιμο ρόλων (νοερά ή πραγματικά)
Το  παίξιμο ρόλων είναι μια πολύ αποτελεσματική μέθοδος για να δουλέψουμε με τα συναισθήματα μας. Τα παιχνίδια ρόλων λειτουργούν αποτελεσματικά όταν παράλληλα
psychinfo.gr

Ψυχολογία του Χωρισμού

 

Ο χωρισμός ακολουθεί τις ψυχολογικές και συναισθηματικές διαδικασίες του πένθους. Για να επανέλθει το άτομο που χωρίζει σε φυσιολογική κατάσταση χρειάζεται χρόνος ώστε να πραγματοποιηθούν οι διεργασίες επούλωσης της απώλειας. Όταν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία του χωρισμού τα συναισθήματα του ατόμου προς τον άλλο έχουν κατασταλάξει και η σχέση αποτελεί πλέον παρελθόν. Η πρώην σχέση δεν απασχολεί το άτομο για το παρόν αλλά δεν υπάρχουν ούτε μελλοντικά σχέδια για το άτομο αυτό.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το χωρισμό είναι πολύ σημαντικός για την επίδραση του στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας αλλά και για την υγιεί  συνέχιση σε μια μετέπειτα σχέση. Το άτομο πρέπει να βιώσει τον πόνο για όσο διάστημα χρειαστεί και να αφήσει τα συναισθήματά του να βγουν στην επιφάνεια. Είναι προτιμότερο να επιτραπεί η εκδήλωση των συναισθημάτων για να υπάρχει εκτόνωσή τους. Αντίθετα εάν δεν επιτρέψουμε στον πόνο να εκτονωθεί και επιτρέψουμε να κυριαρχήσουν συναισθήματα όπως πικρία και θυμός είναι πολύ πιθανό να επιστρέφουμε ξανά και ξανά στη σχέση, χωρίς όμως αποτελέσματα. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και εν τέλει αποτελεσματικό, το άτομο που χωρίζει να βιώσει τα στάδια πένθους.  Η καταπίεση και απόκρυψη των συναισθημάτων μπορεί να προκαλέσει εσωτερικά τραύματα τα οποία υπάρχει περίπτωση να εκδηλωθούν σε μετέπειτα στάδια της ζωής.

Τα στάδια του πένθους:

1. Άρνηση
2. Θυμός.
3. Κατάθλιψη.
4. Παζάρεμα.
5. Αποδοχή.

Το άτομο που χωρίζει ανάλογα με τον χαρακτήρα του και τις προσωπικές του εμπειρίες περνάει διαδοχικά τα παραπάνω στάδια του πένθους.  Δεν σημαίνει επειδή αναφέρονται στη θεωρία ότι όλοι όσοι χωρίζουν θα περάσουν όλα τα παραπάνω στάδια ή ότι θα χρειαστούν τον ίδο χρόνο στο κάθε ένα απο αυτά. Σε γενικές γραμμές πάντως ακολουθείται η διαδικασία πένθους στον χωρισμό.

Αρχικά το άτομο που χωρίζει δεν μπορεί να πιστέψει ότι συνέβει κάτι τέτοιο και αρνείται να το αποδεχτεί. Στη συνέχεια, μπορεί να εμφανίσει θυμό προς τον πρώην σύντροφό του αλλά και ορισμένες φορές προς τον εαυτό του πχ. γιατί ίσως δεν έγιναν ενέργειες για να διατηρηθεί η σχέση. Στο στάδιο αυτό μπορεί να συνεχίζονται οι συγκρούσεις μεταξύ του χωρισμένου ζευγαριού γεγονός που φθείρει και τις δύο πλευρές. Στο στάδιο της κατάθλιψης το άτομο αισθάνεται αδύναμο και ανίκανο να προχωρήσει αφού είναι ακόμα προσκολλημένο στο παρελθόν του. Στο στάδιο αυτό υπάρχουν ενοχές για όσα έγιναν. Στο στάδιο της αποδοχής η σχέση αποτελεί πλέον παρελθόν. Υπάρχουν πια αναμνήσεις για τις καλές αλλά και τις κακές στιγμές του ζευγαριού. Σε αυτό το στάδιο το άτομο μπορεί να ξεκινήσει να αναθεωρεί τη ζωή του. Ακόμα είναι η κατάλληλη περίοδος για την αναζήτηση νέου συντρόφου.

Προσοχή στα πισωγυρίσματα της διαδικασίας χωρισμού, πολλές φορές ξεχνάμε τις κακές στιγμές που είχαμε στην σχέση και παραμένουν στη μνήμη μας μόνο οι θετικές. Σε αυτό το σημείο γίνεται το λάθος να αναζητούμε το σύντροφό μας μετατρέποντας το χωρισμό σε μια διαδικασία χωρίς τέλος. Στο στάδιο της κατάθλιψης όπου το άτομο νοιώθει ανήμπορο μπορεί εύκολα να επιστρέψει στη σχέση με κλάματα και παρακάλια για να τον δεχτεί πίσω ο/η πρώην σύντροφος. Στο στάδιο του παζαρέματος υπάρχει περίπτωση να ζητηθεί επαναδιαπραγμάτευση και επαναπροσδιορισμός των πραγμάτων. Ενώ αν ακολουθηθεί η διαδικασία χωρίς να υποκύψουμε σε πειρασμούς και αδυναμίες το στάδιο της αποδοχής έρχεται γρηγορότερα χωρίς να αφήσει πίσω του ανεκπλήρωτα συναισθήματα.

Η περίοδος χωρισμού μπορεί να εκμεταλευτεί απο το άτομο ως ευκαιρία επανεξέτασης των δυνατοτήτων αλλά και των προσδοκιών του. Είναι κατάλληλη περίοδος για να πραγματοποιηθούν αλλαγές οι οποίες αφορούν και έχουν ως επίκεντρο το ίδιο το άτομο και τις επιθυμίες του. Δείτε την περίοδο χωρισμού σαν το μεταβατικό στάδιο για μια νέα ζωή η οποία θα ικανοποιεί περισσότερες ανάγκες και επιθυμίες σας. Είναι προτιμότερο να αποφεύγονται οι οικειότητες για ένα εύλογο χρονικό διάστημα έτσι ώστε να ξεκαθαριστούν τα συναισθήματα και από τις δύο πλευρές. Τα φιλικά ραντεβού και οι συναντήσεις με διαφορές προφάσεις το μόνο που μπορούν να προσφέρουν είναι η επιστροφή σε προηγούμενα στάδια του χωρισμού.
psychinfo.gr

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Συνήθως, η πρωταρχική έννοια των γονιών σε σχέση με το διαζύγιο είναι «Πώς να το πω στα παιδιά για να μην το πληγώσω;». Η απάντηση, δυστυχώς, είναι ότι ένα διαζύγιο πάντα πληγώνει. Και δεν πληγώνει μόνο τα παιδιά. Πληγώνει και τους γονείς. Όμως, υπάρχει ένα διαζύγιο που είναι «το καλύτερο» και αυτό είναι το «ξεκάθαρο διαζύγιο».

Πολλές φορές οι γονείς προτιμούν να μείνουν μαζί μόνο για το «καλό των παιδιών». Όμως οι γάμοι στους οποίους οι γονείς είναι σε συνεχή σύγκρουση είναι πολύ πιο επιζήμιοι για το παιδί, απ’ ότι ένα διαζύγιο. Ούτως ή άλλως, η κατάσταση πριν το διαζύγιο και η σχέση που έχουν οι γονείς μεταξύ τους είναι συνήθως γνωστή από τα παιδιά κι ας μην το λένε οι γονείς.

Αυτό που θα πρέπει να έχουν υπόψη τους οι γονείς που πρόκειται να πάρουν ή που έχουν ήδη πάρει διαζύγιο είναι, ότι δεν είναι το διαζύγιο που πληγώνει τα παιδιά, αλλά η κακή επικοινωνία που μπορεί να υπάρχει μεταξύ των συζύγων πριν και μετά από το διαζύγιο. Το σημαντικότερο για ένα παιδί που βιώνει ένα διαζύγιο είναι ο τρόπος με τον οποίο οι γονείς θα χειριστούν τη μεταξύ τους σχέση και η στάση που θα κρατήσουν απέναντι στα παιδί. Πολλές φορές οι γονείς κατηγορούν ο ένας τον άλλο στα παιδιά, τα οποία χρησιμοποιούνται ως «ενδιάμεσοι» ή ως «σύμμαχοι» του ενός από τους δύο γονείς, με αποτέλεσμα να εισπράττουν την εχθρότητα που αναπτύσσεται μεταξύ των γονέων. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην επιστρατεύονται τα παιδιά για να φροντίσουν τον ένα ή και τους δύο γονείς ούτε πρακτικά, ούτε συναισθηματικά. Αυτή η ατμόσφαιρα επιβαρύνει τη συναισθηματική κατάσταση των παιδιών και τα κρατά αιχμάλωτα. Πώς να συγκεντρωθεί ένα παιδί στα μαθήματά του στο σχολείο εάν ανησυχεί για τον τσακωμό που θα γίνει στην πόρτα, όταν έρθει να τον πάρει ο μπαμπάς του το απόγευμα; Ίσως να επιτεθεί στο συμμαθητή του, γιατί έχει κι αυτό οργή για πράγματα που ακούει από τους γονείς του που αλληλοκατηγορούνται.

Όταν παρθεί η οριστική απόφαση, είναι πολύ σημαντικό μέσα σε πνεύμα συνεργασίας να έχουν κοινή στάση ως προς τα παιδιά τους. Συγκεκριμένα:
• Να εξηγήσουν από κοινού με ήπιο τρόπο στο παιδί τι συμβαίνει και να δώσουν στη συζήτηση αυτή τη σοβαρότητα που της αρμόζει. Όχι παρεμπιπτόντως και με χαμόγελα, με στόχο να «ελαφρύνουν» την κατάσταση.
• Να εκφράσουν την απογοήτευση που νοιώθουν και οι δύο για την εξέλιξη αυτή της σχέσης τους, αλλά ταυτόχρονα να τα διαβεβαιώσουν ότι εξακολουθούν να είναι γονείς τους όπως και πριν, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι δεν θα είναι πλέον σύζυγοι και ότι τα αγαπούν και θα είναι δίπλα τους σε κάθε χαρά ή λύπη. Το παιδί έχει ανάγκη να ξέρει ότι αν και οι γονείς είναι απαλλαγμένοι από την υποχρέωση της πιστότητας ο ένας απέναντι στον άλλο και από την υποχρέωση να ζουν κάτω από την ίδια στέγη, δεν είναι απαλλαγμένοι από τα καθήκοντά τους ως γονείς.
• Να τους πουν ότι δεν είναι τα ίδια υπεύθυνα για το χωρισμό. Πολλά παιδιά νοιώθουν ενοχές και συνδέουν το χωρισμό των γονιών τους με κάτι που τα ίδια έκαναν (π.χ. αταξία)
• Να τα ενθαρρύνουν να εκφράσουν τα συναισθήματά τους και να διατυπώνουν ερωτήσεις στις οποίες πρέπει να προσπαθούν να δίνουν όσο πιο ξεκάθαρες απαντήσεις
• Να συζητήσουν για τις αλλαγές που θα συμβούν στη ζωή τους
• Έχει μεγάλη σημασία, όταν οι γονείς αναγγέλλουν την πρόθεσή τους να χωρίσουν, να πουν στο παιδί ότι δεν μετανιώνουν που γεννήθηκε.

Ένα διαζύγιο είναι εξίσου αξιοπρεπές με ένα γάμο. Η σιωπή γύρω από το διαζύγιο, σιωπή που στηρίχτηκε στο πρόσχημα ότι πρόκειται για γεγονός που συνοδεύεται από πόνο, το κάνει να ισοδυναμεί για τα παιδιά με «βρωμιά». Οι γονείς πρέπει να κάνουν το χωρισμό τους ανθρώπινο, να τον πουν με λόγια και να μην τον κρατήσουν για τον εαυτό τους υπό μορφή άρρητου άγχους, εκφραζόμενου μόνο μέσα από ψυχικές διαθέσεις, καταθλιπτικές καταστάσεις ή καταστάσεις ερεθισμού που το παιδί αντιλαμβάνεται ως κλονισμό της ισορροπίας των γονιών του. Έχει σημασία να αναλάβουν πράγματι την ευθύνη του χωρισμού τους για να μπορέσει να γίνει μια διεργασία προετοιμασίας και για τους ίδιους και για το παιδί τους. Όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αυτό, θα πρέπει να έχουν υπόψη τους, ότι αυτό που θα δημιουργήσει δράματα στο μέλλον είναι αυτό που δεν προκάλεσε δράματα όταν έπρεπε.

Αρνητικά γεγονότα ζωής Επίπεδο Στρες

Πολύ υψηλό
Θάνατος συζύγου
Διαζύγιο ή διάσταση στο γάμο Φυλάκιση
Προσωπικός τραυματισμός ή ασθένεια
Γάμος
Απώλεια εργασίας
Μετακόμιση
Επανασύνδεση συζύγων
Συνταξιοδότηση
Σοβαρή νόσος ενός οικογενειακού μέλους
Εγκυμοσύνη

Υψηλό
Σεξουαλικές δυσκολίες
Νέο παιδί στην οικογένεια
Αλλαγή εργασίας
Οικονομικά προβλήματα
Θάνατος ενός στενού φίλου
Οικογενειακές αντιπαραθέσεις
Μεγάλη υποθήκη και δάνειο
Νομικά μέτρα για χρέος
Αλλαγές ευθύνης στην εργασία
Ο γιος ή η κόρη αφήνει την οικογένεια
Προβλήματα με τα πεθερικά
Σπουδαίο προσωπικό επίτευγμα

Μέτριο

Η σύζυγος αρχίζει ή σταματά να εργάζεται
Το παιδί αρχίζει ή τελειώνει το σχολείο
Αλλαγές στις συνθήκες ζωής
Αναθεώρηση προσωπικών συνηθειών
Προβλήματα με το αφεντικό
Αλλαγή στο ωράριο ή τις συνθήκες εργασίας
Αλλαγή σχολείου
Αλλαγή στον τρόπο ψυχαγωγίας
Αλλαγή στις θρησκευτικές δραστηριότητες

Χαμηλό
Αλλαγή στις κοινωνικές δραστηριότητες
Μικρή υποθήκη ή δάνειο
Αλλαγή στις συνήθειες ύπνου
Αλλαγή στις συνήθειες διατροφής
Διακοπές
Χριστούγεννα
Μικρές παραβιάσεις του νόμου 

ΚΕΝΤΡΟ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο ΑΚΡΑΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΠΗΡΙΑ