"Όπως η φυσική μας καρδιά δέχεται το αίμα και το ωθεί στη συνέχεια για να κυκλοφορήσει μέσα στο σώμα, έτσι και η ψυχική μας καρδιά χρειάζεται να δέχεται και να δίνει αγάπη. Κι όπως η σωματική μας καρδιά είναι ένας μυς, ας πούμε πως και η αγάπη είναι ένας μυς εμπιστοσύνης για την ψυχή μας κι όπως όλοι οι μυες, πρέπει κι αυτή να γυμνάζεται με τη χρήση. Αν κάποιος μυς τραυματιστεί, η λειτουργία του θα είναι πιο αργή και πιο αδύνατη.
Το πώς θα χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λειτουργία της αγάπης ανήκει στη δική μας ευθύνη. Όταν απορρίπτουμε την αγάπη ή δεν την εκδηλώνουμε ποτέ, η καρδιά μας εσωτερικά θα νεκρωθεί.
Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να παραδεχτούν ότι είναι αυτοί που αντιστέκονται στην αγάπη. Γύρω τους θα υπήρχε πολλή αγάπη αν ήταν έτοιμοι να της ανταποκριθούν, αλλά δε μπορούν να το καταλάβουν και παραμένουν στη μοναξιά τους. Ταυτόχρονα, παραπονούνται ότι η αγάπη των άλλων δε φτάνει ως αυτούς, ότι δεν περισσεύει γι' αυτούς αγάπη. Μ' αυτό που λένε όμως αρνούνται την ευθύνη τους, που μένουν κλεισμένοι στον εαυτό τους χωρίς ν' ανταποκρίνονται. Η τακτική των παραπόνων για την έλλειψη αγάπης απ' την πλευρά των άλλων, είναι πάντα η μέθοδος που όλοι υποσυνείδητα χρησιμοποιούμε για να παρακάμψουμε τη δική μας ευθύνη απέναντι στην αγάπη. Είναι ανάγκη να δούμε την καρδιά μας σαν ιδιοκτησία μας, πάνω στην οποία πρέπει να δουλέψουμε για να στηριχτούν και να θεραπευτούν όλα τα αδύνατα σημεία μας. Αυτό θα μας δώσει ζωή."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου