μοναξιά

Τι κι αν κάποτε πίστευα ότι μοναξιά είναι η απουσία προσώπων;Τι κι αν υπάρχουν φορές που νομίζουμε πως έτσι είναι;Στην πραγματικότητα κανείς δεν υποφέρει από μοναξιά.Από σχέσεις υποφέρουμε ακόμα και εάν πρόκειται για αυτή με τον εαυτό μας.Τελικά,όσο πιο κοντά έρχεται κανείς με κάποιο πρόσωπο,τόσο απομακρύνεται από τον εαυτό του. . .Και έρχετε η ώρα που αυτό το πρόσωπο φεύγει και δεν ξέρεις τι σου λείπει περισσότερο. . .Ο εαυτός σου ή αυτός που έφυγε. . .;;

Όσο υπάρχει ένα ζευγάρι μάτια που θα μας κοιτάξει και θα μας πει “είσαι καλά” δεν είμαστε μόνοι. Τώρα αυτό το ζευγάρι μάτια μπορεί να ανήκει στην φίλη, την αδερφή μας, την σχέση μας δεν έχει σημασία, αυτό το +1 είναι που αποκλείει την μοναξιά. Εκτός βέβαια και αν στο πρόσωπο ενός και μόνου ανθρώπου για σένα αντικατοπτρίζεται το σύνολο των εικόνων του κόσμου. Τότε αλλάζει… αν το πρόσωπο αυτό δεν σου απλώνει τα χέρια για να αγκαλιάσεις την πλάση όλη, τότε ναι, είσαι στα αλήθεια μόνος. Μα όχι, τώρα που το σκέφτομαι ούτε και τότε είσαι μόνος, ακόμα και αν ο κόσμος λείπει έχεις εσένα… ούτε κι η μοναξιά η ίδια δεν είναι μόνη, έχεις τους ανθρώπους που την σκέφτονται. Βλέπεις; Μόνη δεν είναι ούτε η μοναξιά!