Είναι φορές που μιλάς και δεν ακούγεσαι...Δεν είναι γιατί δεν έχει δύναμη η φωνή σου.. Ούτε γιατί είναι αδύναμα τα θέλω σου... Είναι γιατί...κανείς δεν νοιάζεται..
Για όσα λες και όσα θέλεις...Και είναι πιο εύκολο να μην σε ακούν.. από το να σου πουν τα ψέματα που ζητάς...Και τότε εσύ τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνεις..; Να μαζέψεις όσα σκόρπισες...Να σκορπίσεις όσα ένιωσες...Να κρατήσεις ένα χαμόγελο.. Από εκείνα που σου χάρισε..Να αφήσεις στα χέρια του..Την δανεική ελπίδα..Και απλά να φύγεις.. Να εξαφανιστείς... Αν μπορείς...αλλά μπορείς?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου